Terug naar Nederland!

Vandaag over 10 dagen is het alweer zover! Wat zijn de afgelopen 10 maanden snel gegaan. Niet te geloven!
Zoals jullie in mijn vorige blog hebben gelezen, kwam ik met het leuke nieuws dat ik nog 2 maanden langer zou blijven in Roemenie. Maar wegens (niet ernstige) persoonlijke redenen heb ik toch moeten besluiten maar totaal 10 maanden te blijven.
Het was niet een makkelijk besluit. Maar uiteindelijk besefte ik dat het gewoon goed voor mij is om terug te gaan.

Dus dat gaat ook gebeuren! Aanstaande 26 September stap ik in het vliegtuig naar NL.
Ik heb er ontzettend veel zin in! Maar het is ook erg dubbel, want ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Ik kijk ernaar uit iedereen weer te zien. Mijn thuisgemeente weer te bezoeken en gewoon weer te genieten van mijn eigen cultuur. Ook al kan ik al die regen in NL wel met gemak missen, hihi.

De afgelopen tijd is hier weer van alles gebeurd. Zo zijn er een aantal nieuwe dingen uitgeprobeerd in het kinderwerk met succes! En we hebben een geweldige mooie doopdienst gehad met 3 dopelingen.

De speelgoedwinkel:
De zoon van Yvonne Kroon, Fransisc, had een geweldig idee. Hij had tegen ze moeder gezegd: 'Weet je wat jullie eens zouden moeten doen in het kinderprogramma? Jullie moeten de kinderen persoonlijk gaan belonen.' En toen Yvonne dat aan mij vertelde, vond ik dat natuurlijk een geweldig idee! Er kwamen gelijk nieuwe ideeen en die hebben we uitgevoerd.
We hebben voor elk kind een naamkaartje gemaakt, zodat ten 1e we de kinderen bij naam konden gaan noemen. Met als gevolg dat ze zich geaccepteerd en veilig gaan voelen bij ons. Ten 2e wij als leiding de namen eens goed kunnen gaan oefenen.

Tijdens het programma zijn er momenten dat de kinderen een sticker kunnen verdienen. Er wordt gelet op: of ze plezier hebben, leuk en enthousiast meedoen, naar de leiding luisteren en respect hebben voor anderen kinderen. Met elke sticker die ze verdienen kunnen ze iets 'kopen' in de speelgoedwinkel. Vorige week vrijdag (7-9-'12) probeerde we de winkel uit. In die week had ik het ontzettend druk met het uitzoeken van speelgoed, speelgoed het aantal punten geven en de winkel-idee uitwerken.
Eindelijk was het zover. Zou het aanslaan bij de kinderen? Begrepen ze de achterliggende gedachte van de winkel?
Ik kan je met vreugde vertellen dat het een super geslaagd idee was! De kinderen mochten kiezen of ze door wilden sparen om dan over een paar weken een groter cadeau te kunnen 'kopen' of dat ze gelijk al wat van hun stickers iets wilden 'kopen'.
De meeste kinderen besloten toch gelijk maar iets te 'kopen', want ze waren zoo nieuwsgierig naar de winkel! 3 kinderen besloten nog even door te sparen! Geweldig goed van hen! Ergens was dat mijn hoop ook, want op deze manier leren ze ook respect te hebben voor spullen en leren ze dat het niet altijd makkelijk is om iets te krijgen. En dat je er vaak iets voor moet doen, je moet het verdienen! Hopelijk kunnen we op deze manier via de kinderen de generatie-denken doorbreken en leert de volgende generatie eerst na te denken voordat ze iets kopen of iets niet accepteren of hoe ze met spullen om moeten gaan. Dat het niet gaat om materialisme, maar dat het gaat om dat God van je houdt, onvoorwaardelijk!

De doopdienst:
Afgelopen 2-9-'12 hadden we een groot feest! Namelijk 3 mensen werden gedoopt! Waaronder een teamlid van Stichting Charis! Ook mochten we iemand uit de zigeunerdorp dopen en iemand uit Gilau! God is zoo goed en groot!
(Foto's komen binnenkort!)

Maar helaas moesten we ook afgelopen vrijdag (14-9-'12) het kinderprogramma afzeggen, omdat er een dorpsfeest was in het centrum van Floresti, waardoor er bijna geen kinderen naar het programma zouden komen.
Achteraf een beetje balen dat we het afgezegd hadden, want er kwamen veel kinderen vragen of er kinderprogramma was en die moesten we helaas teleurstellen.
Sommige kinderen waren echt zichtbaar teleurgesteld. Dat raakte me op 2 manieren:
1. Namelijk dat het een goed teken is, want ze willen echt graag komen.
2. Blijkbaar gingen er niet veel kinderen uit het dorp naar het dorpsfeest van Floresti,
    duss hebben we een kostbare middag met de kids voorbij laten gaan (wat we natuur-
     lijk niet konden weten).
Het zou mijn laatste kinderprogramma zijn, waarin ik afscheid kon nemen van de kids.
Maar helaas kon dat niet meer. Hopelijk gaat dat nog een keertje lukken voordat ik werkelijk het vliegtuig instap!

Vanaf aanstaande woensdag hebben we 4 dagen lang vrouwenkamp met vrouwen uit het zigeunerdorp! Ontzettend leuk en spannend. Het is voor mij de eerste keer dat ik zoiets ga mee maken. Ik heb besloten niet mee te gaan als leiding. Maar gewoon te genieten van het kamp. Ik ben zeer benieuwd!
Als het kamp voorbij is horen jullie hoe het geweest is.

Voor zover is dit weer mijn blog!
Ik hoop dat je ervan genoten hebt!

Liefs en gezegende groetjes vanuit het wat meer afgekoelde Roemenie!